NBA All-Star Challenge

Een must-have voor de echte basketbal fan
Een leuk concept wat ook weer zorgt voor een leuke game om te spelen. Met goeie minigames waar je met echte basketbal legends kan spelen zoals: Larry Bird, Patrick Ewing en David Robinson.

Super Metroid

Een prachtig spel waarin je verloren kan raken zonder dat je je weg verliest.
In de zomer van 2017 besloot ik om mij eens te wagen aan de Metroid-franchise. Ik ben al ruim een decennium een Nintendo fan, en heb dus praktisch alle franchises in ieder geval geprobeerd, maar mijn enige ervaring met Metroid spellen tot dan toe kwam van Metroid Prime 3: Corruption. Aangezien de originele Metroid voor de NES voor Virtual Console toen maar 3 euro was, besloot ik om het te kopen, en het beviel me dusdanig dat ik later Super Metroid kocht. Ik durf te zeggen dat Super Metroid wellicht het beste spel zou kunnen zijn dat ik ooit heb gespeeld.

Ik kan geen spel noemen dat beter is in een atmosfeer opbouwen. De planeet Zebes waar het spel zich afspeelt voelt echt als of het leeft, maar je voelt je alsnog op momeneten wonderbaarlijk doodsalleen. Het spel vertelt je zonder woorden altijd waar je naartoe moet, waardoor je nooit echt vast zit terwijl je wel het gevoel hebt dat het spel je intelligentie respecteert. De animaties en sprite-work zijn prachtig, en de muziek (ookal is het wellicht niet even gedenkwaardig als sommige muziek uit Zelda en dergelijke) zet perfect de toon neer. Samus voelt zwaar maar bewegelijk, en enkele upgrades samen met de walljump zorgen ervoor dat Zebes later in het spel een soort van speeltuin wordt waarin de helft van de lol komt van het besturen van Samus alleen. Dit is een qualiteit die in mijn ogen verder alleen Super Mario Sunshine (GC) en Super Mario Odyssey (Switch) hebben.

Ergens richting het einde van mijn playthrough, vroeg ik me af of ik nog interessante collectibles e.d. had gemist, dus zocht ik een walkthrough op. Tot mijn verbazing, had ik door het gebruik van de walljump het spel in een compleet andere volgorde gespeeld dan wat "de bedoeling" was. Deze conclusie trekken was misschien wel mijn mooiste game-moment ooit. Het idee dat je het spel prima in andere volgorde kan spelen zonder problemen daarmee tegen te komen, in een Metroidvania nog wel, is absoluut wonderbaarlijk. Dit was voor mij de kers op de taart, een bevestiging van de onmiskenbare qualiteit van het spel.

De lengte van het spel is variabel gebaseerd op hoe goed je bent, maar je bent er prima 8 uur zoet mee en het spel nodigt je ook daadwerkelijk uit om het opnieuw te spelen. Het is tegenwoordig een beetje aan de duurdere kant, maar als je het aan mij vraagt is het spel het 100% waard.